നീയും ഞാനും

എനിക്കായ് മാത്രം പിറന്ന പൊന്നേ
എൻ അരികിലെത്താൻ മടിച്ചതെന്തേ
എവിടെ എല്ലാം തിരഞ്ഞു ഞാനും
ഏഴു അഴകൊതൊരു പൂവേ നിന്നെ


ഒരുനാളിൽ ഞാൻ നിൻ വീടണഞ്ഞപ്പോൾ
ഒരു സ്വപ്നത്തിൻ പൂർത്തീകരണത്തിനായ്
ഒരു മോഴികൊണ്ട് എൻ ഖൽബു നിറച്ചു
ഒരായിരം കനവുകൾക്കു തുടക്കം കുറിച്ചു

മംഗല്യ ദിനവും വന്നണഞ്ഞു
മൊഞ്ചത്തി നീ എൻ വീട്ടിൽ അണഞ്ഞു
മോഹങ്ങൾ ഒരായിരം പൂത്ത് വിരിഞ്ഞു
മണിയറ വാതിൽ കൊട്ടിയടഞ്ഞു

അന്ന് തൊട്ടു തുടങ്ങിയ സ്നേഹം
അണയുകില്ല ഇനി മരിക്കുവോളം
ആലം പടച്ചവനെ ഞങ്ങളിൽ ചോരിയേണേ
ആയുസ് മുഴുവൻ ഒന്നായ്‌ കഴിയുവാൻ 

ഓർമ്മകൾ

ഈ ക്യാമ്പസുമായി പരിചയപെട്ടിട്ട് പത്തു മാസം കഴിഞ്ഞു. ഈ പത്തു മാസത്തെ എൻറെ ഉപജീവന മാർഗ്ഗമായിരുന്നു ഈ ക്യാമ്പസ്.

ഗർഭം ധരിച്ച ഒരു സ്ത്രീ തൻറെ കുഞ്ഞിനെ പത്തുമാസം തൻറെ ഉദരത്തിൽ പോറ്റി വളർത്തുന്ന അവസാനം പ്രസവിക്കുന്ന പോലെ എന്നെയും പോറ്റിവളർത്തി ഈ ക്യാമ്പസിൽ നിന്നും താൽകാലികമായി ഒരു പിരിയുന്നു.

ഈ ക്യാമ്പസിൽ വെച്ചാണ്‌ ആ നിലാവ് എന്നിലേക്ക്‌ കടന്നു വന്നത്. ഓരോ ദിവസവും ആ നിലാവിൻറെ വെളിച്ചം എന്നിലേക്ക്‌ പകർത്തിയിരുന്നതു ഈ ക്യാമ്പസ്സിലെ ഓരോ ചുമരുകൽക്കും സുപരിചിതമാണ്.

ആ വെളിച്ചം തെളിയാത്ത ഒരു സ്ഥലവും ഈ ക്യാമ്പസിൽ ഇല്ല എന്ന് തന്നെ പറയാം. മാസങ്ങൾ ദിവസങ്ങൾ പോലെ കടന്നുപോയി.

പല ആശകൾക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും സാക്ഷിയായ ഈ ക്യാമ്പസ് വിട്ടുപോകുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ എൻറെ നെഞ്ചിൽ ഒരു മറാത്ത മുറിവേകികൊണ്ട് ആ നിലാവ് എങ്ങോ മറഞ്ഞു.

ഒരു പക്ഷേ അതും ഒരു ഗർഭമായിരിക്കാം സമയം ആകുമ്പോൾ അതും പ്രസവിക്കണ്ടേ.

ഒരു പിടി ഓർമ്മകൾ മാത്രം ബാക്കിയാക്കി ഈ ക്യാമ്പസ് വിട്ടു ഞാനും യാത്രയാക്കുന്നു. എല്ലാം വീണ്ടും തിരിച്ചു വരും എന്നൊരു പ്രദീക്ഷയുമായി ഒരു താൽക്കാലിക വിടവാങ്ങൽ.